Luisteren, de basis van alles
Het lijkt zo logisch, luisteren. En toch doen we het met z’n allen niet genoeg. Vaak wordt luisteren verward met horen. Maar, het is helaas niet zo dat wanneer je iets hoort, je ook effectief aan het luisteren bent. Niets zo vervelend als juist iets vertellen aan je vader en 2 seconden later te horen “Sorry, wat zei je?” Ik geef toe, zelf ben ik hier ook geen krak ik. Mijn brein is een raadsel dat ik nog niet heb kunnen ontrafelen. Op sommige momenten kan ik zo gefocust en aandachtig zijn. Op andere momenten ben ik aan het dagdromen over mijn wereldreis die ik al jaren in mijn hoofd plan. Wanneer ik op zo’n moment aandachtig moet luisteren, betrap ik mezelf erop dat wat gezegd wordt het ene oor in gaat en het andere oor er weer uit. Bij deze: het spijt me. Ik kan er niet aan doen, het is ook echt menselijk volgens mij. We kunnen niet continu luisteren en aandachtig zijn, soms moeten we onszelf bewust afsluiten van de rest.
Maar zie, nu wijk ik weer af. Want het gaat erom dat actief luisteren een gesprek zoveel aangenamer kan maken. Luisteren is bijleren, is open staan voor anderen, is respect tonen. Het is een kunst. Het is iets dat je moet leren. Kinderen bijvoorbeeld zijn niet de beste luisteraars. Over de jaren heen leer je luisteren naar je vrienden, je ouders, je lief. Het vergt inspanning en toewijding. Maar hoe moet dat nu, luisteren? En hoe zorgt dit voor een betere relatie met je gesprekspartner? Actief luisteren is interesse tonen en dus niet gewoon aanhoren, maar ook durven vragen stellen en je non-verbale houding daaraan aanpassen. Zo merkt je gesprekspartner dat je aandachtig meevolgt.
Luisteren is dus niet zo eenvoudig en vanzelfsprekend als het lijkt. Soms moet je je echt forceren om te luisteren. Een van de meest herkenbare situaties hierbij is luisteren naar de leerkracht als je al 3 lesblokken achter de rug hebt.
Wist je trouwens dat een mens slecht 15 seconden echt aandachtig luistert? Het is dus super belangrijk om bijvoorbeeld in een presentatie in die 15 seconden de aandacht van je publiek te grijpen zodat je ze langer kan vasthouden.
Nog een herkenbare situatie: het verhaal over die ene jongen voor een vijfde keer aanhoren van je vriendin. En steeds opnieuw moet je actief luisteren, gewoon ‘ja’-knikken volstaat hier niet meer. Zeker in een wereld van sociale media waar iedereen zijn mening zegt maar steeds minder wordt gehoord tussen die massa, is iemand die naar je luistert een echt plezier.
Ik ben dan wel een dagdromer en een chaoot in mijn hoofd, maar als het op luisteren aankomt ben ik echt toegewijd. Waarschijnlijk ook omdat ik vrij nieuwsgierig ben en van alles veel wil weten. Wat ik wel nog niet wist, en deze les heb bijgeleerd is dat oogcontact een key-factor is. Daar heb ik wel nog moeite mee. In de ogen kijken vind ik echt moeilijk en zeer intiem. Hier ga ik dus zeker aan moeten werken.
Creëren is overleven
Creativiteit. Het is iets dat in me zit, maar soms moeilijk los komt. Ik zit vol ideeën en dromen in mijn hoofd, maar weet ze zeer moeilijk te realiseren. Dit was een van de redenen waarom ik na 1 semester -succesvol- af te werken in de richting architectuur, toch heb besloten te stoppen. Ik hou van architectuur en het bedenken van nieuwe structuren, ruimtes en concepten. Nog steeds houd ik een boekje bij voor als er weer een nieuw ontwerp in mij loskomt. Maar ik heb niet de skills om die ideeën in iets concreet over te brengen. Soms omdat het onrealistisch is, maar soms ook uit luiheid. En niets is zo frustrerend als een kunstenaar of ontwerper die maar niets kan uittekenen.
Het is nochtans zo belangrijk. Creëren is echt overleven. Ik vergelijk het met innoveren en aanpassen, inspelen op een steeds evoluerende maatschappij. Zeker in onze richting van de communicatie moeten we creatief blijven om de aandacht van een potentiële consument te trekken en te behouden. Iets creëren vanaf nul, iets vanuit niets. Het is opnieuw een kunst die je onder de knie moet krijgen en moet inoefenen. Maar gelukkig is creatief zijn niet alleen schilderen, tekenen of muziek maken. Iedereen kan creatief zijn en iedereen kan dat op een andere manier.
Mijn werkpunten: creëer – concretiseer – realiseer. Dingen uitwerken tot het einde wordt vanaf nu mijn doel. Misschien hield er mij tot nu toe iets tegen? De angst dat het resultaat niet voldoet aan mij verwachtingen? De angst dat ik niet in staat ben om iets te realiseren?
Wat maakt ons sterk? Teamwerk!
Ons team is top! Al zeg ik het zelf. We zijn allemaal vrij open en iedereen durft zijn mening zeggen. De een al wat vlotter dan de ander, maar dat is normaal. Ik ben iemand die echt wil meewerken, er gaat geen les voorbij waarin ik niet 1 vraag stel. Gewoon observeren is niet voor mij weggelegd, ik wil meedoen en samen werken aan iets. Voorlopig kan ik hier nog niet veel over zeggen want ons team staat nog in zijn kinderschoentjes, maar ik ga ervan uit dat we met z’n allen hier alleen maar beter in zullen worden. Rollen zullen vanzelf verdeeld geraken en het team zal vanzelf ontwikkelen.
Tot zover mijn eerste blogpost! Het ging veel vlotter dan verwacht. Eerst wist ik niet goed waar te beginnen, maar eens ik vertrokken was kon ik niet meer stoppen. Ik kijk al uit naar de volgende!
See you later Alligator!!!!
X Femke
femkeverniest 